نويسندگان اين كتاب تلاش كرده ­اند تا در اين اثر خود به وجود ارتباط­های مالی گسترده پنتاگون با شركت‌های توليدكننده بازي‌های جنگی اشاره كنند. نويسندگان كتاب به اين موضوع اشاره ­می كنند كه با گذشت پنجاه سال از اين سخنرانی مهم هم‌اكنون چهار پايه ديگر به اين كنسرسيوم اضافه شده است: «صنعت سرگرم­ كننده فيلم‌ها، تلويزيون و بازي‌های ويدئويی؛ كنگره؛ صنعت اسلحه‌سازی داخلی و ظهور اتاق‌های فكر كه بيشتر محافظه‌كار هستند. در اين كتاب همچنين به همكاری نزديك ميان رسانه ­هاي آمريكايی و پنتاگون در خصوص نحوه انعكاس اخبار و رويدادهای جنگ­ها به ويژه در جنگ عراق نيز اشاره مي ­شود. يكي ديگر از بخش­ های مهم اين كتاب، اشاره به فيلم­ های مستند ساخته شده پيرامون جنگ­های افغانستان و عراق است و البته ناكامی اين فيلم­ های مستقل در گيشه در برابر فيلم ­های جريان اصلی در آمريكا،  در اين كتاب همچنين به اين موضوع اشاره می ­شود كه پس از شروع بحران اقتصادی در سال 2008 عامل اقتصاد نقش پررنگ‌تری در تمايل شهروندان آمريكايی براي ورود به ارتش ايفا كرده است و با كاهش تعداد شغل­ها در اين كشور، آمريكايی‌های بيشتری با وسوسه بهره‌مند شدن از حقوق ثابت، مزايا و آموزش، وارد ارتش می‌شوند.