دوربین‌های تک چشمی که با نام شکاری یا صحرایی هم شناخته می‌شوند، درواقع برای مشاهده‌ی اجسام در فواصل دور با جزییات بیشتر به کار می‌روند. معمولا ساختار این دوربین‌ها از مجموعه‌ی عدسی و یک ساختار منشوری تشکیل ‌شده است. ساختار منشوری این دوربین‌ها معمولا بر دو نوع است؛ پرو یا روف. نوع فوکوس این دوربین تک چشمی، مرکزی است. نزدیک‌ترین فاصله‌ی فوکوس این دوربین 5 ‌متر است. معمولا روی بدنه‌ی دوربین‌های دوچشمی، دو عدد نوشته ‌شده است که با علامت ضربدر از هم جدا می‌شوند. عدد اول، نشان‌دهنده‌ی میزان بزرگنمایی دوربین و عدد دوم، نشان‌دهنده‌ی قطر عدسی شئ است. برخی از این دوربین‌ها دارای قابلیت زوم‌کردن هم هستند. کمیت اول به‌صورت دو عدد درج ‌شده که با یک خط تیره از هم جدا شده‌اند. در این حالت رقم قبل و بعد از خط تیره، به‌ترتیب نشان‌دهنده‌ی حداقل و حداکثر بزرگنمایی دوربین است. دوربین‌های دوچشمی با دهانه‌ی فراخ، توانایی جذب نور بیشتری دارند و در محیط‌های کم‌نور و برای رصد ستارگان عملکردشان بهتر است.